شناسایی شیوه های پرورش یاری و سبک های دینداری در گروهی از پدران و مادران شهر قم

از دیدگاه سازایی گری پرورش کاری است که زینده انجام می دهد و پرورش یاران او را در این زمینه یاری می دهند. از این روی، هرگونه کاستی در شیوه های پرورش یاری به کاستی در فرایند پرورش منجر می شود. هدف این پژوهش زمینه‎سازی برای کاهش آسیب های برآمده از شیوه های پرورش یاری ی ناسازنده از راه شناسایی ی میزان سازنده گی ی شیوه های پرورش یاری ی گروهی از مادران و پدران شهر قم است. افزون بر این از آن جا که پرورش یاری کنشی فرهنگ بنیاد و سویه ی برجسته ی فرهنگ مردم شهر قم دین داری انگاشته شده است، پیوند میزان سازایی ی شیوه های پرورش یاری با سبک های دین داری هم بررسی شده است. پژوهش های پیشین در زمینه ی شیوه های فرزندپروری، نه پرورش یاری، بوده اند و پیوند شیوه های چهارگانه ی بام رند با سازه های دیگری چون پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی را بررسی کرده اند. داده بخشان این پژوهش 60 نفر از مادران شهر قم بودند که با هم کاری ی مدیر و آموزنده گان یک مدرسه ی راهنمایی در این شهر به همکاری فراخوانده شدند. ابزارهای سنجش در این پژوهش "پرسش نامه ی مادر و فرزندی" و "پرسش نامه ی جهت گیری ی دینی ی آلپورت" با پایایی ی 0/84 و 0/74 بودند. گردآوری ی داده ها در محیط خانه ی داده بخشان و با همکاری ی آموزنده گان انجام شد. پردازش داده ها گویای آن است که این گروه از مادران قمی به خوبی از بایدها و نبایدهای پرورش یاری ی برآمده از نگره های سازایی گر در زمینه ی پرورش آگاه نیستند و از آن ها پیروی نمی کنند (میانگین میزان سازنده گی69/35 از100، و پراکنده گی ی آن14/16). شیوه ی پرورش یاری ی بیشتر داده بخشان از سازایی ی میانه یا کم تری برخوردار است. افزون براین، سبک دین داری و میزان دانش آموخته گی ی داده بخشان هم با میزان سازنده گی ی شیوه ی پرورش یاری ی آنان درپیوند است.از آنجا که شدت این پیوند در میان این گروه چندان چشم گیر نیست، گمان می رود ویژگی های دیگری چون میزان درآمد، سال داشت، و شمار فرزندان هم دست اندر کار باشند. با توجه به این یافته ها برگزاری ی دوره های آموزشی برای شناساندن شیوه های پرورش یاری ی سازنده و کمک به بهبود شیوه های پرورش یاری ی ضروری به نظر می رسد.